-
1 taka af
-
2 RYÐJA
(ryð, rudda, ruddr), v.1) to clear, free (land) from trees (ryðja markir; hann ruddi lönd í Haukadal);ryðja götu gegnum skóg, to clear, open a road through a forest;2) to clear, empty;ryðja búrit, to empty the pantry;ryðja skip, to unload a ship;ryðja höfn, to clear the harbour, leave the haven;impers., hvernig skjótt ruddi samnaðinn, how the flock dispersed;3) as a law term, to challenge;ryðja kvið, dóm, to challenge neighbours, jurors, out of the kviðr, dómr;4) with preps.:ryðja e-u á e-t, to throw, toss upon (þeir ruddu viðinum á hurðina);ryðja e-m í brott, to drive away, sweep off;ryðja sér til ríkis, to clear the way to a kingdom, obtain it by conquest;ryðja til e-s, to clear the way for a thing, prepare for (ok ruddu þeir til likgraptarins);ryðja e-u upp, to tear up (þeir ruddu upp jörðu ok grjóti);5) refl., ryðjast um, to clear one’s way, make great havoc.* * *ryð, ruddi, rutt, [this word has lost the initial h (qs. hryðja), being derived from hrjóða, denoting ‘to clear, rid of,’ cp. also hroði, hryðja, sweepings, offal; and is altogether different from rjóða = to redden; the h remains in hruðning, q. v.; see hrjóða; Engl. rid; Scot. red or redde; Dan. rydde.]B. To clear; taka at ryðja mörkina ok brenna, ok byggja síðan … en er spurðisk til Ólafs at hann ryðr markir, kölluðu þeir hann Trételgju, Hkr. i. 55; hann ruddi lönd í Haukadal, Landn. 103; Önundr konungr lagði á þat kapp mikit ok kostnað at ryðja markir ok byggja eptir ruðin, Hkr. i. 45; sumir konungar ruddu marklönd stór ok bygðu þar, 48; þeir ruddu markir ok bygðu stór héruð, 137; sú bygð var mjök sundrlaus, bygð við vötn en rudd í skógum, Ó. H. 174; hann lét húsa ok r. Ekreyjar, Fms. x. 154; hér eptir ruddisk landit ok siðaðisl, Fb. i. 575; hann lét r. viða í skógum ok byggja, Landn. 68; r. götu gegnum skóg, Fb. i. 72; r. land fyrir sér, to clear it, N. G. L. i. 173; r. götu, to open a road, Eb. 46 new Ed.; r. veg, stíg, to clear the way, Fms. x. 15, Eg. 293:—ryðja sér til rúms, to make oneself room, Fms. viii. 93; þar sem ek gæta rutt mér til rúms ok kippt manni ór sæti, Fb. i. 136; r. sér til ríkis. to clear the way to a kingdom, conquer it, Fms. iv. 60; r. sér til landa, Glúm, (in a verse):—r. skip, to clear, unload a ship, Fs. 182, Gullþ. 55, Eg. 100, Nj. 10, Fb. i.496, ii. 229: ryðja búrit, to empty it, Háv. 41–43 new Ed.:—to strip, disable, in fighting, Eg. 123:—r. höfn, to clear the harbour, leave the haven, Fms. ix. 45; ryðja lögréttu, to clear the court of strangers, Grág. i. 7; munu halir allir heimstöð ryðja, to clear, make empty the homestead, Vsp.; Valhöll ryðja fyr vegnu fólki, to clear Valhalla, make it ready for receiving slain heroes, Em. 1:—with dat., ryðja e-u brott, to drive away, 544. 38, Fms. iv. 231; ryðja herklæðum af sér, to strip off one’s armour, El. 102, cp. Hkm. 4:—to heap, pile, þeir ruddu viðinum á hurðina, they blocked up the door, Gullþ. 60:—r. til e-s, to clear the way for a thing; at r. til þeirra atburða er Ólafr konungr verðr við staddr, Fms.ii. 89; ok mundi þat r. til landauðnar, Bs. i. 24; ok ruddu þeir til líkagraptarins við Sléttu-karla, Fbr. 58; Þorlákr biskup ruddi til þess á sínum dögum, at þá var settr ok ritaðr Kristinna-laga þáttr, Bs. i. 73; ok ryði hvárr-tveggi sín vitni til bókar, K. Á. 184:—impers., hvernig skjótt ruddi samnaðinn, how the flock dispersed, Ó. H. 220.II. as a law term; ryðja kvið, dóm, or also ryðja mann ór kvið, dómi, to challenge a neighbour, juror, out of the kviðr or dómr, Grág. i. 7, 17, 34, 49, Nj. 110, 235; ef hann ryðr kvið at frændsemi, … hann skal ryðja við sjálfan sik at frændsemi ok at mægðum, skalat maðr ryðja við sjálfan sik at guðsifjum, hann skal r. við sóknar aðilja eða varnar, … ok er honum rett at r. þann upp, Grág. i. 50; sá er ór er ruddr, 31; þá er hann ruddi hann ór dómi, 31, and passim.III. reflex., ryðjask um, to clear one’s way, make great havoc; Atli hleypr upp á skip at Rúti ok ryðsk um fast, Nj. 9, Fb. ii. 219; eu þeir ruddusk um ágæta vel, Fas. ii. 492; andask ómaginn, ok ryðsk svá til ( it turns out) at ómaginn átti fé eptir, Grág. i. 224:—to throng, crowd, ryðjask að. -
3 birkja
I)(-ta, -tr), v. to bark, strip off the bark from a tree (birkja við).f. birch-juice.* * *1.t, to bark, strip; b. við, Jb. 235, Stj. 177; cp. Gkv. 2. 12, birkinn viðr (= birki viðr?), Fms. viii. 33; b. hest, to flay a horse.2.u, f. [Ivar Aasen byrkja], the sap of a young birch, sap, got by boring a hole in the bark and sucking; þeir átu safa ok sugu birkju við, they chewed the sprouts and sucked birch sap with it, Fms. viii. 33. -
4 fletta
* * *(-tta, -ttr), v.2) to strip, plunder.* * *tt, to strip; fletta klæðum, Nj. 209, Fms. viii. 77, 264; fletta e-n af brynju, vii. 227, viii. 121; fletta e-u af e-m, to strip ( the clothes) off, iii. 125, Al. 89: metaph., Th. 24.β. to strip, plunder, Sturl. ii. 208, Fms. ix. 383, Stj. 282; cp. fé-fletta.2. the phrase, fletta bók (dat.), to turn the leaves of a book, (mod.) -
5 FLÁ
* * *I)(flæ; fló, flógum; fleginn), v.1) to flay (flá belg, húð af e-m);flá e-n kvikan, to flay alive;2) to strip;flá e-n af or ór klæðum, to strip one of his clothes;flá e-n at gripum, to strip one for his money.(pl. flár), f. float of a net.* * *pres. flæ,; pret. fló, pl. flógu or flóu; part. fleginn; [akin to flag]:—to flay, Finnb. 250; ok flóu af skinn, Sd. 154; áðr enn flái húð af, Gþl. 502; öll húð af honum sem flegin væri, Fms. vii. 227, Edda 72; flegnir, 28; flá e-n kvikan, Fms. viii. 227: the saying, þar er ekki feitan gölt að flá: metaph. to strip, flá e-n at gripum, to strip one for one’s money, Bjarn. 16: síðan flógu þeir hann ór klæðum, stripped him, Fms. vii. 352; þá flógu þeir þá ór fötum, 623. 33: also with acc. of the thing, hann fló af sér yfir-klæði sitt, stripped his over-garment off him, Sturl. ii. 231 C: reflex., flæzk hann ór kyrtlinum, he pulled the cloak off, Bs. i. 442. -
6 SVIPTA
* * *I)(-pta, -ptr), v.1) to throw, fling (hón svipti honum á herðar sér); s. borðum, to remove the tables; s. e-u ofan, to sweep off, knock down (þeir sviptu ofan öllum goðunum af stöllunum); bjarndýrit svipti honum undir sik, the bear got him under;2) to reef (veðr óx í hönd ok bað Bjarni þá s.); s. seglunum, to reef the sails; s. til eins rifs, to take in all reefs but one;3) to strip, deprive, s. e-n e-u (hann sviptir hana faldinum); also, s. e-n af e-u (s. e-n af sínum hlut);4) refl., sviptast, to tug, wrestle (tókust þeir konungr í hendr ok sviptust fast).f. loss (hann kvað sér sviptu at þeira skilnaði).* * *t, [cp. svipr, svipa; Engl. swift], to pull quickly; hón svipti (sweeped, swept) at mötli sínum, Fs. 60; hón svipti honum á herðar sér, 623. 36; svipta e-u ofan, to sweep off, knock down, Fms. ii. 45; svipti hón söðli af svöngum jó, Og. 3; s. ofan forfallinu, Konr.; er hann svipti honum Svarti, gave him a shaking, Fs. 140; þat (the bear) svipti honum undir sik, 149; s. undir sik tjaldinu, Fms. vii. 114; hann svipti undir hönd sér einum litlum gullbaug, Edda 72; s. e-u undan e-m, to strip one of it, Sks. 682.2. to strip, deprive; svipta e-n e-u, to strip one of a thing; hann sviptir hana faldinum, strips her of her hood, Nj. 131: to deprive one of, s. e-n e-u, this sense is freq. in mod. usage; syptir (i. e. sviptir) riddaratign, stripped, bereft of, 623. 30; sviptir sæmdum, Ld. 164.3. a naut. term, to reef, (Dan. svigte, gt = ft); svipta af handrifi, Ó. H. 182, Fms. iii. 44; s. seglunum, to reef the sails, Fas. i. 138; þeir tóku veðr stór, ok vildu margir minnka sigling ok svipta, Fms. vii. 67; veðr óx í hönd ok bað Bjarni þá svipta, Fb. i. 432; skal engi… sigla fyrir mér né ek vilja svipta fyrr en þeir, Fms. v. 337; svipta til eins rifs, to take in all reefs but one, ix. 21.II. recipr. to tug, wrestle; sviptask fast, Fms. i. 306, iii. 224. -
7 flétta
* * *(-tta, -ttr), v.2) to strip, plunder.* * *u, f. a braid, string; hár-f., plaited hair.COMPDS: fléttuband, fléttugrjót, fléttuskepta. -
8 FLÉTTA
* * *(-tta, -ttr), v.2) to strip, plunder.* * *tt or að, [Lat. plectere; Ulf. flehtan; Germ. flechten; Dan. flette; the word is scarcely borrowed from the Germ.]:—to plait; hár fléttað, Karl. 335: reflex., hárið fléttask niðr á bringu, the hair fell down in braids on the breast, 226. -
9 HRJÓÐA
(hrýð; hrauð, hruðum; hroðinn), v.1) to unload (h. skip sín);2) to strip, disable, esp. a ship in a sea-fight (hann hrauð öll víkingaskipin);3) impers., hrýðr e-u, it clears away; mun hroðit myrkvanum, the fog will have cleared away; hrauð upp ór honum miklu vatni, he brought up much water;4) refl., hrauðsk ór skikkju, she threw off her mantle.* * *pret. hrauð, pl. hruðu, part. hroðinn:—to strip, disable, esp. a ship in a sea-fight; hann hrauð öll víkinga-skipin, Fms. i. 27; var þá hroðit þat skip stafna á meðal, 178; þau skip er þeir sjálfir ynni ok hryði af Ólafi konungi, ii. 303; hruðu þeir öll Dana skip þau er þeir fengu haldit, 314; hrauð Magnús konungr þat skip ok síðan hvárt at öðru, vi. 78, 84; þeir hruðu sum skipin Birkibeina, viii. 290; léttu þeir feðgar eigi fyrr en hroðit var skipit, Eg. 122.2. of ships, to unload; þeir hrjóða skip sín ok setja landfestar, Al. 13; ok er rétt at h. skip ok bera farm af þótt Drottins-dagr sé, af …, K. Þ. K. 82; skip skal eigi h. um helgi nema skips-háski sé, N. G. L. i. 142.3. to be cleared; var þá enn hroðinn valrinn, the battle-field was cleared of the slain, Fms. v. 97; mun hroðit myrkvanum ( the fog has cleared away) þar sem þeir eru, Hkr. iii. 94.II. impers. to belch or vomit forth, of steam, fire, expectoration, or the like; kongrinn hjó með Hneiti þá svo hrauð af eggjum báðum, so that both edges struck fire, Ór. 48; eldi hrauð ór hlunni, Lex. Poët.; kvað hann þat vera svelg ok hrauð stundum svá hátt upp ór sem fjall væri, Bret. 49 (1845); hrauð upp ór honum miklu vatni ( he brought up much water) er hann hafði drukkit, Mag. 76; hrauð í himin upp glóðum, Edda (in a verse); hrýðr um krapit, Finnb. 310III. reflex. hrjóðask, to be cleared, stripped, Jd., Hkm., Lex. Poët. -
10 BJÓRR
I)m. beer (öl heitir með mönnum, en með Ásum bjórr).(-s, -ar), m.1) triangular cut off piece of skin (bjórar þeir, er menn sníða ór skóm sínum fyrir tám eða hæl);2) triangular strip of land, = geiri (bjórr lá ónuminn fyrir austan Fljót);3) front wall, party wall; engi var bjórrinn milli húsanna, there was no partition between the houses;4) a sort of tapestry of triangular shape (var stofan vel tjölduð ok settir upp bjórar).(-s, -ar), m. beaver, esp. the beaver’s skin (bjórr ok safali).* * *1.m. [O. H. G. pior or bior; Low Germ. and mod. Germ. bier; Fris. biar; A. S. bior; Engl. beer], no doubt a word of German extraction, öl (öldr), ale, being the familiar word used in prose:—bjór hardly ever occurs, vide however Hkr. iii. 447, Bk. 48, 89, 96 (Norse); and is a foreign word, as is indicated even by the expression in the Alvismál—öl heitir með mönnum, en með Ásum bjór, ale it is called by men, by gods beer: bjór however is very current in poetry, but the more popular poems, such as the Hávamál, only speak of öl or öldr, Hm. 11, 13, 65, 80, 132, 138.2.m. [Lat. fiber; A. S. beofar], a beaver, esp. the beaver’s skin, Eg. 71, in the phrase, b. ok savali.2. a triangular cut off piece of skin, [cp. provincial Swed. bjaur]; þat eru bjórar þeir er menn sníða ór skóm sínum fyrir tám eðr hael, Edda 42; still used in Icel. in that sense.II. metaph. a small piece of land (an απ. λεγ. as it seems); bjór lá ónuminn fyrir austan Fljót, Landn. 284.3.m., must be different from the preceding word, synonymous with brjóstþili, a wall in a house, a party wall, but also in the 13th and 14th centuries freq. a costly tapestry used in halls at festivals and in churches; hrindum hallar bjóri, let us break down the wall of the hall, Hálfs S. Fas. ii. (in a verse); eingi var bjórrinn milli húsanna, there was no partition between the houses, Sturl. iii. 177; gengu þeir í stofuna, var hón vel tjölduð ok upp settir bjórar, 229; annarr hlutrinn stökk útar í bjórinn, svá at þar varð fastr, Háv. 40.β. of a movable screen between choir and nave, of cloth or costly stuff, different from tjöld ( hangings) and reflar; hann lét Atla prest penta allt ræfr innan, ok svá allan bjórinn, Bs. i. 132; kirkja á tjöld umhverfis sik með tvennum bjórum, Vm. 153; kirkja tjölduð sæmiligum tjöldum ok þrír bjórar, 171, D. I. i. 402; bjórr framan um kór, tjöld um alla kirkju, Pm. 103; b. slitinn blámerktr yfir altari, 108, Bs. ii. 476, 322; vide bjórþili. -
11 svipta
* * *I)(-pta, -ptr), v.1) to throw, fling (hón svipti honum á herðar sér); s. borðum, to remove the tables; s. e-u ofan, to sweep off, knock down (þeir sviptu ofan öllum goðunum af stöllunum); bjarndýrit svipti honum undir sik, the bear got him under;2) to reef (veðr óx í hönd ok bað Bjarni þá s.); s. seglunum, to reef the sails; s. til eins rifs, to take in all reefs but one;3) to strip, deprive, s. e-n e-u (hann sviptir hana faldinum); also, s. e-n af e-u (s. e-n af sínum hlut);4) refl., sviptast, to tug, wrestle (tókust þeir konungr í hendr ok sviptust fast).f. loss (hann kvað sér sviptu at þeira skilnaði).* * *u, f. a loss; hann kvað sér sviptu at þeirra skilnaði, Fs. 20.
См. также в других словарях:
strip off — (informal) To take one s clothes off • • • Main Entry: ↑strip … Useful english dictionary
strip off — phrasal verb Word forms strip off : present tense I/you/we/they strip off he/she/it strips off present participle stripping off past tense stripped off past participle stripped off 1) a) [intransitive] to take off all your clothes b) [transitive] … English dictionary
strip off — PHRASAL VERB If you strip off your clothes, you take them off. → See also strip 4) [V P n (not pron)] He stripped off his wet clothes and stepped into the shower. [Also V n P] … English dictionary
strip off — verb a) To remove anything by stripping, e.g. items of clothing or paint from the side of a ship. Strip off thy garments; Neptunes fury brave /With naked strength, and plunge into the wave. b) To remove all of ones clothes (or sometimes to remove … Wiktionary
strip off — phr verb Strip off is used with these nouns as the object: ↑clothes, ↑jeans, ↑mask, ↑paint, ↑varnish, ↑veneer, ↑wallpaper … Collocations dictionary
strip off — 1. Pull off, take off. 2. Cast off … New dictionary of synonyms
strip off — See tear a strip … A concise dictionary of English slang
ˌstrip ˈoff — phrasal verb spoken to take off all your clothes … Dictionary for writing and speaking English
tear someone off a strip (or tear a strip off someone) Brit. — tear someone off a strip (or tear a strip off someone) Brit. informal rebuke someone angrily. → tear … English new terms dictionary
tear a strip off — If you tear a strip off someone, you reprimand them severely for doing something wrong. The teacher tore a strip off Charlie for not doing his homework … English Idioms & idiomatic expressions
tear a strip off someone — ► tear someone off a strip (or tear a strip off someone) Brit. informal rebuke someone angrily. Main Entry: ↑tear … English terms dictionary